De portrettentrekker

Roman van Erik Vlamink gebaseerd op ervaringen uit zijn eigen leven. Hij beschrijft in dit deel vier van een serie hoe de dementerende Virginie op haar manier ordening brengt in flarden van belevenissen met behulp van fotos. Ze kijkt naar haar leven met broer Henri, twee kinderen uit een arm katholiek Vlaams gezin uit Diest, die twee wereldoorlogen hebben overleefd. Hun familieverleden kent geheimen, en onopgeloste raadsels die het leven van haar familie beheersten. De directe verteltrant, het beeldende taalgebruik en de objectiverende toon laten het verleden van de schrijver voortbestaan in romanvorm. Virginie herinnert zich het verleden nog goed, ook als oude vrouw in een rusthuis, terwijl ze dementerend, langzaam aan vergeet wat ze in het heden doet. Ze vergeet ook dat haar vader de familie uit elkaar dreef, maar dat zij degene was die hun familie toch samen hield, na de dood van haar vader. Henri, heeft vier kinderen gekregen samen met zijn vrouw Marie. Hun zoon Georges, heeft ook een zoon gekregen, Erik.