Slapeloosheid vraagt niet om de juiste kruidenthee, maar om een eerlijke blik op ons eigen leven. Iedereen kent ze wel, tips om beter te slapen: veel bewegen en ’s avonds geen koffie meer en ook geen blauw licht. Maar wat als dat niet helpt? Bregje Hofstede, gecertificeerd insomniac, dook in de slaapwetenschap. Ze woelde, onderzocht, experimenteerde en groef steeds dieper naar de achterliggende oorzaken van onze slechte nachtrust. En die zijn anders dan je denkt. Op haar eigen beeldende wijze vertelt ze de belangrijkste dingen die ze ontdekte – en hoe het kan dat ze nu weer slaapt.

Lennie is een gezonde, fitte, werkende moeder en valt duidelijk niet in de risicogroep voor COVID-19, dus wat kon haar gebeuren? Totdat ze op 16 maart 2020 ziek werd en het coronavirus haar leven totaal op zijn kop zette. Ze kon thuis uitzieken en viel daardoor onder de groep patiënten met ‘milde klachten’. Zelf heeft ze dit echter heel anders ervaren. Lennie weet door middel van haar fijne schrijfstijl een heel toegankelijk en open een compleet beeld te schetsen van een situatie die voor velen abstract blijft. Mede door haar optimistische persoonlijkheid weet ze een perfecte balans te vinden in haar boek tussen haar ervaring, gedachten en emoties. Lennie neemt je mee in een zeer persoonlijk verhaal ‘In blind gevecht met corona’.

Wat is angst? Die vraag heeft Heerma van Voss, van jongs af aan geplaagd door angsten, lang beziggehouden. Maar diep graven durfde hij niet. Totdat zijn ex-vriendin hem op een herfstochtend een opdracht gaf – hij moest het fenomeen angst doorgronden, voor het te laat was, voor hemzelf én hun relatie. Dat moment betekende het begin van een lange reis, door tijd en ruimte, langs filosofen, wetenschappers, kunstenaars en angstlijders, van de Vallée de Misère naar Jakarta en San Francisco en vervolgens weer terug naar Nederland. Onderweg kan de auteur ook zijn eigen jeugd, de geschiedenis van zijn familie en de farmaceutische industrie niet ontwijken. Is angst erfelijk bepaald? Is er een verband tussen angst en agressie, of creativiteit? In Nederland zijn inmiddels meer dan een miljoen mensen gediagnosticeerd met een angststoornis. Hoe is het zover gekomen? ‘De bange mens’ is een boek over iets dat ons allemaal aangaat.

Wilma van Erven zorgt goed voor zichzelf, werkt als balanscoach en denkt zichzelf aardig te kennen. Dan klopt een blijvende zware vermoeidheid op haar deur die zich niet meer laat wegsturen. Ze kent genoeg adviezen om minder moe te worden, maar ze helpen niet. In Niet normaal zo moe geeft de auteur een inkijkje in haar frustraties en wanhoop. Want hoe houd je de moed erin en zorg je voor je gezin als je te uitgeput bent om de boodschappen te doen? Wilma ontdekt dat chronische vermoeidheid en CVS met veel onduidelijkheid zijn omhuld en niemand de oplossing weet. In haar persoonlijke zoektocht naar herstel ontrafelt Wilma haar familierelaties, het effect van niet gehoord worden en haar perfectionisme. Ze ontdekt dat hoe meer ze haar moeheid weg wil hebben, hoe meer deze van zich laat horen. Toch blijft ze zoeken naar een nieuwe balans in haar leven. Naast het persoonlijke verhaal van Wilma zijn in dit boek ook interviews opgenomen met mensen die zelf CVS hebben. Veel ervaringen zijn herkenbaar, maar ook de verschillen in extreme, blijvende vermoeidheid komen naar voren. Daarnaast doet het boek verslag van ontmoetingen met diverse therapeuten, artsen en psychologen.

Snurk jij? Kom dan in actie. Voor je partner is het fijn als er een einde komt aan jouw gesnurk. Voor jou is het mogelijk van levensbelang. Snurken kan namelijk een symptoom zijn van apneu: dan stop je steeds even met ademen. Als je lichaam regelmatig te weinig zuurstof krijgt, raakt het beschadigd, met grote gevolgen voor je gezondheid. Apneu is een aandoening die naar schatting zeshonderdduizend Nederlanders hebben, waarvan zeker de helft dit nog niet weet….’

Het zal je maar gebeuren… Een rustige, zonnige avond. De dochter viert vakantie in Albanië, de zoon staat klaar op de wielerbaan voor de wekelijkse training. De ouders, broer en zus appen nog even totdat de zoon afbreekt met de woorden: ‘Stil, ik moet fietsen.’ Een paar uur later ligt het leven van de ouders aan flarden. Hun zoon blijkt tijdens de sprint te zijn verongelukt. Er is maar één weg; de weg naar Bolsward, naar een huis vol rouw… Lies Boven-Boonstra opent vanaf de eerste regel ruimhartig haar moederhart. Ze beschrijft hoe de eerste twee jaar van het rouwproces diepe sporen in haar leven trekt; ook in haar leven als christen. Het leven van een rouwende moeder gaat verder. Openhartig deelt Lies haar gedachten, gevoelens en de schijnbaar kleine gebeurtenissen die haar weer herinneren aan het vreselijke verlies.

Vincent van Gogh, Kanye West, Joost Zwagerman. Bijna iedereen heeft gehoord van deze of andere beroemde kunstenaars of artiesten die lijden of leden aan een bipolaire stoornis, ook wel manisch-depressiviteit genoemd. Eén à twee procent van de Nederlanders is manisch-depressief. In elke kennissenkring zit dus wel iemand met deze aandoening. Desondanks is het een psychische ziekte die enorm eenzaam maakt. In Koorddansers laten mensen met een bipolaire stoornis zichzelf zien, in woord en beeld.

Dit fotoboek, met prachtige zwart-witportretten en persoonlijke verhalen van patiënten, hun naasten en hun hulpverleners, laat een realistisch beeld zien van het leven met een bipolaire stoornis. Het toont de kwetsbaarheid én de kracht, het verdriet én de veerkracht. Zowel onbekende als bekende Nederlanders laten zichzelf zien.

Walter Hobelman stond met zijn gezin drie jaar onder beschermingsbewind omdat de schulden het gezin boven het hoofd dreigden te groeien. In deze drie jaar lukte het om alle schulden terug te betalen en een gezonde buffer op te bouwen. Als journalist sprak hij slachtoffers, hulpverleners en beleidsmakers. De schuldhulpverlening in Nederland is een traag en gebrekkig systeem waar mensen het slachtoffer van worden. Het moet anders, vindt de auteur. In dit boek lees je Walters eerlijke verhaal en geeft hij je tips en adviezen over alles waar je rond schuld en armoede mee te maken krijgt, zoals bewindvoering, schuldsanering, de hulpinstanties, budgetteren, de voedselbank, financiële opvoeding en een gezonde identiteit, want elk mens is uniek en waardevol.

Ik pakte een leeg boek en begon met schrijven. Ik moest het ergens kwijt. De woorden die mening gaven aan nare gevoelens, moesten ergens een ruimte mogen innemen. Ook begon ik te schrijven met de gedachte dit later nodig te hebben. Want wat als er op de rode loper gevraagd werd hoe mijn carrière begon? Ik moest het in detail weten te vertellen!
Ik ging er ook vanuit dat ik voornamelijk zou gaan schrijven over musicals, ballet en feestjes.
Maar het is allemaal wat anders gelopen, maar dat lees je vanzelf wel.
Welkom in mijn dagboek.

We maken in ons werk veel mee. Zorgverleners, dienstverleners en hulpverleners worden in hun vak regelmatig geconfronteerd met pijnlijke, verdrietige, schokkende of belastende gebeurtenissen. 'Ze horen erbij'. Maar kunnen wel effect hebben op je psychisch welbevinden. Vooral als gebeurtenissen zich stapelen. Het kan simpelweg 'te veel' worden. Dit boek beschrijft in heldere taal wat een gebeurtenis met je kan doen, hoe 'opvang en nazorg' georganiseerd kan worden en hoe het -in de kern- uiteindelijk op één belangrijk element uitkomt: 'zorg en aandacht voor elkaar'. Brandweer? Politie? Ambulancemedewerker? Of verpleegkundige of verzorgende? Je hebt recht op goede nazorg bij al het belastende wat je vak je kan opleveren.

In een maatschappij als die van ons is het lastig om je staande te houden, zeker als je autisme hebt. Er wordt van alles van je verwacht; reizen met de trein, boodschappen doen en telefoneren. Dit boek is een mix van informatie, ervaringsverhalen, werkbladen en tips voor zowel de omgeving als de jongere. Er komen 25 onderwerpen aan bod waar jongeren met autisme zich in kunnen herkennen. Dit alles om te zorgen dat de jongere kan functioneren in onze maatschappij.

Eén op de vijf mensen in Nederland heeft wel eens te maken gehad met gevoelens van depressiviteit. Eén op de vijf. Laat dat even tot je doordringen. Dat betekent dat iedereen, hoe dan ook, wel iemand kent met een depressie. Dagboek van mijn Depressie is een letterlijke publicatie van het dagboek dat Tember tien jaar lang bijhield. Ze vertelt op een pure, rauwe en soms cynische manier over haar leven. Ze zinkt regelmatig weg in haar sombere gedachten en tuimelt hierdoor van depressie in depressie. Tot ze uiteindelijk volledig instort. Dagboek van mijn Depressie geeft op een toegankelijke manier inzicht in hoe de gedachtestroom soms kan zijn als je alle hoop verloren bent. Tember verzwijgt niks.