De werkplaats

L.A.A. Kruse: Deze roman, vrijwel zeker een autobiografie, biedt een herkenbare problematiek, geeft boeiende tijdsbeelden, is geschreven in een eenvoudige, heldere stijl en fraai uitgegeven. Wytze Benner, de 57-jarige hoofdpersoon belandde na een hartaanval in de zomer van 1997 opgenomen op een intensive care. Hij krijgt lange flash backs waarin hij terugkijkt op drie periodes van zijn leven: de oorlogsjaren, de tijd van de wederopbouw en de jaren zestig. Zo krijgt hij antwoorden op belangrijke levensvragen, de zin van het leven, en zorgen dat hij zich los kan maken van een dominante vader die op 57-jarige leeftijd stierf aan een hartaanval. Flaptekst: O, als de zon scheen! Dan vonkte het aluminium van de kapotgeschoten vliegmachines als vuurwerk. Dan blonk en schitterde het schroot van de jagers en de bommenwerpers als zilver, als glas, en zag je zoveel kleuren dat het je duizelde, lichtflitsen waar je maar keek. De aanblik maakte je dol van vreugde, je moest die berg op en als je erop afrende en begon te klimmen, wegroetsjend, vallend, steeds hoger, merkte je hoe je steeds lichter ging ademen, steeds vrijer, dat je misselijkheid slonk, en ervoor in de plaats kwam – zo hoog in de lucht, jijzelf in de cockpit van een Spitfire – een onbeschrijflijk gevoel van triomf, het gevoel dat je hier, op het hoogste punt van de wereld, hoger dan de domtoren, de hoogste toren van Nederland, nooit meer bang hoefde te zijn.