Een klein deurtje dat weer open kon

Egodocument van Herman Raaphorst waarin hij beschrijft, hoe bij hem longkanker geconstateerd werd en hij daarvoor behandeld werd in Nederland, en in Freiberg Duitsland. Toen zijn specialisten hem vertelde dat hij terminaal was en hij een second opinion wilde, begonnen zijn behandelend artsen in een RUMC in Nederland hem tegen te werken. Omdat uit de second opinion kwam dat er nog curatieve behandelingen mogelijk waren, verzocht Herman Raaphorst zijn behandelend artsen die te krijgen. Hoewel hij daarna dacht dat hij in Nederland curatieve behandelingen had gekregen, bleek dit later niet zo te zijn. De Nederlandse longspecialisten weigerden hem te behandelen, zeker nadat hij uitgeweken was naar Duitsland omdat hij daar wel geopereerd werd. Raaphorst leeft nu nog. Dit in plaats van de volgens de prognose die hij in 2003 te horen kreeg, die ervanuit ging dat hij nog een half tot een jaar zou leven. De onderlinge solidariteit van de Nederlandse artsen onderling en machtsverhoudingen binnen de zorg, maakte een onafhankelijke objectieve second opinion en ook behandelingen na de ingreep in Duitsland niet mogelijk. Ook in 2009 zijn er nog weigerartsen, artsen die hem niet willen behandelen. Herman Raaphorst won,na jaren en eigenzinnig ingrijpen ten aanzien van procedures, een tuchtzaak die hij aanhangig maakte tegen de behandelend artsen in het RUMC. Boek van 244 pagina s, ook beschikbaar in e-book (pdf).

Lees meer…