Ik huilde al in jouw buik

Over de stervenswens van een kind

Egodocument op basis van een dagboek dat Heidy Vernee bijhield vanaf de geboorte van Vlinder, haar dochter. Ze beschrijft wat voor kind Vlinder was en hoe zij als kind opgroeide. Ze had als kind al psychische problemen waarvoor ze werd behandeld, maar de aandoening zou in de pubertijd terug kunnen komen. Wanneer Vlinder een tiener is scheidden haar ouders en gaat ze bij haar moeder wonen. Als ze op de mavo zit ontwikkelt Vlinder angsten die examenangsten worden genoemd. Ze gaat een kraamzorgopleiding doen. De angsten zijn er nog steeds. Ze is altijd bang. In de periode dat Vlinder stage loopt probeert ze gedurende een vakantie een eerste zelfmoordpoging: ze wil niet meer leven, wil al jaren dood en vraagt haar moeder haar te helpen. Een periode volgt waarin gezocht wordt naar de juiste hulp en er worden bij Vlinder kenmerken van een borderline stoornis en een schizotypische stoornis geconstateerd. Vlinder gaat een tijd intern in het centrum voor psycho-therapie, maar het helpt niet echt. De angst blijft ondanks dat ze Jeroen ontmoet die haar begrijpt, en ondanks extra medicatie. Wat een beetje helpt is de liefde voor de muziek: Vlinder kan prachtig zingen. Maar niets helpt echt en Vlinder komt terug thuis wonen. Zus Fleur heeft anorexia ontwikkeld. Vlinder trekt Fleur door haar ziekte en angsten heen. Vlinder zelf balanceert na verloop van tijd op de rand van een psychose. Ze krijgt een persoonlijke begeleider, de juiste medicatie en weet haar leven op de rails te krijgen. Steun daarbij bleef al die tijd haar moeder en dat helpt wel.