Kasper

Als Jeroen zijn zoontje uit bed haalt ziet hij het meteen. Bij het wakker worden gaat er maar één oog open. Het andere is niet ontstoken, of door snot vastgeplakt, maar lijkt eerder verlamd. In paniek roept hij zo kalm mogelijk zijn zwangere vrouw naar boven om het ook te komen bekijken. Het is de ochtend die hun leven voorgoed verandert. Dit verhaal gaat over Kasper. Toen hij net een jaar oud was werd er in zijn hoofd een kwaadaardige hersentumor ontdekt. Gemaakt van de meest agressieve kankersoort die er bestaat. Sindsdien is elke dag voor hem en voor iedereen die om hem geeft ongelooflijk spannend, maar tegelijk ook ongelooflijk mooi. De afgelopen jaren voelden als een achtbaan op losse schroeven, een aaneenschakeling van extreme onzekerheden en bizarre geluksmomenten. Momenten die laten zien hoe breekbaar, maar vooral ook hoe mooi en bijzonder het leven elke dag kan zijn. ‘Ik heb meer dan duizend dagen alles gegeven. Echt alles wat ik in me had. En hier houdt het op. Ik voel een verlangen van vroeger naar boven komen. Een verlangen naar de knoop in mijn maag. Naar de onzekerheid die me misselijk maakte. Naar het fijne gevoel van naïviteit. Naar die ene kans van nul komma iets. Maar het is over. Dit is het einde van doorgaan.’

Lees meer…