Liefde is voor altijd

Cover: Winnie ( is de) jongste van het gezin. Ze groeit op als een vrolijk kind maar dat verandert drastisch tijdens haar puberteit. Dan wordt ze een onvoorspelbare tiener met woede-uitbarstingen die ze ook zelf niet begrijpt. Haar lichaam vertoont steeds meer littekens, de gevolgen van zelfverminking. Deskundigen worden ingeschakeld, maar zonder positief resultaat. Ze trekt zich terug in haar eigen veilige ruimte. Ze wil vluchten voor de altijd durende chaos in haar hoofd. Uiteindelijk valt de diagnose: DIS: Dissociatieve Identiteits Stoornis. In haar hoofd huizen een aantal ongenode persoonlijkheden, alters, die op willekeurige momenten haar leven overnemen. Ze probeert zich staande te houden, maar het is een ongelijke strijd en ze kiest ervoor om haar leven te beëindigen.Haar moeder heeft dit alles van heel nabij meegemaakt. Ingrid van der Aart beschrijft in dit boek de strijd, de verwarring, de pijn en de verscheurdheid van Winnie en die van haarzelf. Met behulp van de dagboekaantekeningen van Winnie en die van haarzelf is het enerzijds een heel persoonlijk maar anderzijds ook een inzichtelijk verhaal geworden. Ik word al lezend getroffen door de wil van Winnie om haar moeder geen zeer te willen doen en het toch doet. Er huizen meerdere stemmen in haar. Stemmen die haar laten doen wat ze niet wil. Dingen zoals krassen en de woede uitbarstingen. Ze lijkt beheerst door meerdere andere vreemde personen. Afsplitsingen. Het is niet vreemd dat de moeder zich afvraagt of ze wel zelf het einde van haar leven heeft gewild.Wie een kind zoals de moeder van Winnie, verliest, die gaat terugkijken, die gaat praten met mensen die haar of hem heeft gekend. Over DIS is geschreven door psychiaters, maar de taal van de moeder en het kind die in dit boekje is te lezen, kwam me dicht aan het hart. Ik vermoed dat voor velen met gelijke ervaringen dit een steun kan zijn. Al is het alleen de titel die woorden van Winnie zelf zijn:  liefde is voor altijd. Het leven niet maar wel de liefde.Marinus van den Berg