Nog een stuk van Marlieke de Jonge over het contact dat zij heeft met haar dementerende moeder:Mijn moeders hoofd verhuizen naar mijn achtertuin is onbegonnen werk. Dus mag ik op snuffel waar zij is gebleven.Welke katten? Waar? Waarom afmaken?Aha!We landen ruim voor de oorlog in Zeeland op de boerderij van een vriendinnetje. Half-wilde katten met het zoveelste nest jongen. Ja, zo begrijp ik het weer: op een boerderij kun je niet al te sentimenteel met dieren omgaan.Mijn moeder is niet gek. Ze kan prima samenhangend denken en met haar lange-termijn geheugen is ook niks mis. Er zijn gewoon een paar functies die het niet meer doen. Of soms wel en soms niet – dat houdt het spannend. Verder lezen via link
Aandoening Dementie Thema Communicatie Familieverhoudingen Persoonlijke relaties Perspectief Naasten Auteur Marlieke de Jonge