Onze Daan heeft het up-syndroom!

Ervaringsverhaal van Marja en Daan van Aperen, moeder en zoon met het syndroom van Down. Marja leidt het boekje in dat grotendeels bestaat uit columns en brieven die Daan zelf schreef en waarin hij ingaat op zijn dagelijkse belevenissen thuis, op het kinderdagverblijf, en als hij iets groter is bij de opvang voor ouderen. We lezen wat hem beweegt en beleeft, waar hij van geniet en hoe hij in contact met familie en vrienden is. Naast zijn stukjes licht Marja toe hoe zij voor Daan zorgen, wat ze moeilijk voor hem vinden hoe zijn familie en vrienden met hem meeleven en wat ze hem toewensen. Met zwart wit foto s en illustraties. Marja wil met het boek laten zien dat Daans leven ontzettend bijzonder en heel leuk is, en voor hen allen een verrijking. http:www.claudiavdzandt.nlgeen%20down%20maar%20up.html : (Marja:) Ik wil laten zien dat het leven echt een feest kan zijn, zegt ze, terwijl ze een foto laat zien van het hele gezin in Schotland. Zie je, we kunnen gewoon met zijn allen zonder enig probleem op vakantie. En reken maar dat we dan lol hebben!  Toch had ze dat absoluut niet verwacht, toen Daan net geboren was. De vrouw die in de kinderwagen keek en zei Och mevrouw, je krijgt zoveel liefde van die kinderen, werd niet geloofd. Ik dacht alleen maar: leuk gezegd, maar waarom ziet ze nou dat het een mongool is? En daarna dacht ik: en waar blijft die liefde dan? Maar wat had die vrouw gelijk, zegt Marja Van Aperen nu. (…) Daan kan niet meer worden gemist in het gezin Van Aperen. Toch zal hij binnen niet al te lange tijd uit huis gaan. We willen hem absoluut niet kwijt, maar je kunt een kind niet zijn hele leven bij je houden, zegt Marja van Aperen berustend. Mijn man en ik zoeken nu naar een huis voor hem. Een keer gingen we een huis bekijken en hadden we de drie zussen van Daan niet ingelicht. Woedend waren ze. Dat zegt genoeg over hoeveel hij voor het gezin betekent.