Shared decision making (SDM) is een concept wat de laatste jaren steeds verder ontwikkeld is om de relatie tussen arts en patiënt te veranderen en verbeteren. SDM wordt gezien als een middel om de patiënt een actievere rol te geven in de besluitvorming waardoor de asymmetrie in informatie en macht met de arts verminderd wordt (Charles, Gafni, & Whelan, 1997). Voor patiënten met multimorbiditeit in het ziekenhuis lijkt het echter lastig om volwaardig te kunnen deelnemen in het besluitvormingsproces. Patiënten ouder dan 70 jaar met multimorbiditeit zijn vaak onder behandeling bij een geriater, welke zorgt voor geïntegreerd aanbod van zorg. Voor patiënten jonger dan 70 jaar is deze coördinerende rol niet aanwezig. Zij hebben meerdere een-op-een relaties met artsen waardoor zij informatie en adviezen vanuit meerdere kanalen tot zich krijgen.
Om te onderzoeken waar deze patiënten tegenaan lopen en hoe dit verbeterd kan worden is de volgende onderzoeksvraag opgesteld: Hoe kan voor patiënten jonger dan 70 jaar met multimorbiditeit optimale shared decision making gestalte krijgen in het ziekenhuis?
Voor de dataverzameling is gebruik gemaakt van documentanalyse, door middel van patiëntervaringsverhalen, en interviews met dialyse patiënten. Deze data is vervolgens geanalyseerd door middel van theoretische thematische analyse.
Een aantal belangrijke resultaten zijn hieruit naar voren gekomen. Allereerst geven patiënten aan zich afhankelijk te voelen van de arts door het missen van kennis en expertise. Deze afhankelijke positie zorgt er volgens hen voor dat zij zich snel onderdanig opstellen in het besluitvormingsproces. Ten tweede denken patiënten onderling verschillend over welke rol zij moeten/willen hebben in de besluitvorming en geeft niet iedere arts de ruimte die de patiënt graag wil. Tot slot geven patiënten aan nadelen te ervaren ten gevolge van het gefragmenteerde zorgaanbod. Er is weinig onderlinge afstemming tussen artsen waardoor zij soms tegenstrijdige adviezen geven. Daarnaast geven patiënten aan dat de planning van afspraken afgestemd is op de organisatie van het ziekenhuis in plaats van de patiënt. Hierdoor is het voor patiënten lastig om overzicht te houden over alle informatie en gaan zij opzoek naar houvast. Dit doen zij onder andere door gebruik van internet, het betrekken van naasten en het raadplegen van een vertrouwde arts.
Aan de hand van de resultaten kan worden geconcludeerd dat SDM geoptimaliseerd kan worden voor deze patiëntencategorie door de zorg in het ziekenhuis meer rondom de patiënt te organiseren. Hierbij moet rekening gehouden worden met welke artsen hij/zij contact heeft en hoe de planning van afspraken op elkaar afgestemd kan worden. Daarnaast moet er betere afstemming tussen artsen zijn om de informatie voor de patiënt overzichtelijk te houden. Als de situatie van de patiënt in complexiteit toeneemt is het van meerwaarde om een regisseur toe te wijzen die de patiënt ondersteunt bij het SDM-proces. Deze aanbevelingen kunnen ervoor zorgen dat onder andere therapietrouwheid en patiënttevredenheid verhoogd wordt, zoals SDM beoogd.
Thema Shared decision making Auteur Loes Willems Jaar 2021 Publicatie type Scriptie