Het loopt het ademt het leeft

Biografie van een vriendschap

“Roos was dood. Mijn heksenketel. Die deed wat ik nooit zou durven: in een holle
treurwilg van het Flevopark de nacht doorbrengen. Die goed kon luisteren. De
aandacht, en niet te vergeten de troost die zij mij schonk, heb ik in geen andere relatie
herhaald gezien. In ieder geval niet met dezelfde royaliteit. Niet met de
onbaatzuchtigheid waarmee zij gaf wat ze te geef had. Roos. De enige mens aan wie
ik mezelf kwijt kon.” ( Covertekst)
Flaptekst: ‘De zestien jaar durende relatie van de auteur met de intelligente en zeer
belezen Roos mag heftig genoemd worden. De beschreven scènes liegen er niet om.
Een meningsverschil volstond om een conflict te ontketenen. Het verschil tussen beide
vrouwen dat echter fnuikend was voor de vriendschap betrof het overmatig
alcoholgebruik van Roos. Door haar agressieve dronk, die zich uitte in woedeaanvallen,
kon een harmonisch samenzijn eindigen in slaande ruzie. Met als gevolg een separatie
waar beiden onder leden. En dan maakten ze het weer goed door de strijdbijl te
begraven en op grootse wijze de verzoening te vieren.

Lees meer…